Yüksek dağların serin akşamlarında
Bir bir belirirken gökyüzün de âlem
Sönük umutların isleri birikir bende
Erken uyur gözlerine uyku çöken ninem.
Sokaklar ıssız bir bakışa ram olur.
Gittikçe yalnızlaşır, gittikçe kararır gece.
Köylü gecenin şerrinden ağaran sabahın Rabbine sığınır.
Ve ağarır göğsünde hazin baharı taşıyanların saçları...
Bir nebze de olsa
hayat; acı bir melankoliktir...