Sıfır beden olma dayatması hakkında
Kim Chernin'e göre, 1960'ların sonunda kadınlara dair iki zıt eğilim bir arada gelişti: Eskiden balık eti vücuda sahip olan Marilyn Monroe güzellik ikonuyken, standartlar değişip, kadın güzelliğinin sıfır beden olmaya indirgenmesiyle birlikte, anoreksiya genç kadınlar arasında yaygın bir hastalık haline geldi. Ama asıl ilginç olan, bu değişimin tam da feministlerin güçlendiği bir dönemde olmasıydı. Kadının toplumsal gücü ve görünürlüğü arttıkça, moda ve güzellik endüstrisi, onun artan gücünden korkuyormuşçasına, kadınları bedenlerini küçültmeye zorladı ve çocuksu görünümlü "zayıf" kadını yüceltti. Bu dönemin feministleri, kendilerine dayatılan bu güzellik standartını ve kadının pasif bir nesneye (güzel bir bedenin sahibi) indirgenmesini eleştirmek için güzellik yarışmalarını protesto ettiler. Feministler, bedenlerin ve ruhların dışsal sınırlamalardan kurtulup özgürleşmesini savunurken, kilo kontrolü dayanışma grupları (Weight Watchers) bedenleri kısıtlamaya ve duyguları kontrol altına almaya çabalıyordu. Kadının bedeniyle ne yapmasının daha doğru olduğuyla ilgili bu görüş ayrılığı, aslında sembolik açıdan politik bir karara işaret ediyordu. Hayatının istediği gibi gitmemesinin temel nedenini "BÜYÜK BEDEN" OLUŞUNA BAĞLAMASI TEŞVİK EDİLEN BİR KADIN, YAŞADIĞI UMUTSUZLUĞU VE DEPRESYONU KENDİ SUÇU OLARAK GÖRÜR. KENDİSİNE DAYATILAN TOPLUMSAL NORMLARLA MÜCADELE ETMEK YERİNE, BU NORMLARA YETERİNCE UYAMAYAN KENDİSİYLE MÜCADELE EDER. BEDENİNİ KABUL ETMESİ İÇİN KÜLTÜRÜ DEĞİŞTİRMEK YERİNE, KÜLTÜRE UYUMLU OLABİLMEK İÇİN BEDENİNİ DEĞİŞTİRMEYE ÇALIŞIR.*
Sayfa 148 - Yordam Kitap, 2.Basım. *Kim Chernin (1994) The Obsession: Reflections on the Tyranny of Slenderness
··
234 görüntüleme
Fakat benim gibi kilo almaya çalışıp alamayan insanlar da var ve bize "çocuksu görünümlü", "çelimsiz", "biraz yemek ye" vb. denmesi hoşumuza gitmiyor. Bu ifadeler bizde "şişman" kelimesi ile veya "daha az yemek ye" cümlesi ile aynı duyguları yaratıyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.