Gönderi

192 syf.
5/10 puan verdi
·
Read in 7 days
Bu kitap çok karamsar bir varoluşçu kardeşimiz tarafından (kendi karamsarlığımız yetmiyormuş gibi) çürümeye yüz tutmuş ruhlara veya ipleri bir hayli incelmiş şekilde hayata tutunanlara acı bir reçete sunmakta. İyi-kötü, güzel-çirkin, doğru-yanlış, siyah-beyaz(bjk hariç), yaşam-ölüm vs. her şeyin masaya yatırıldığı bu kitaptaki sayfaların derin boşluğunda (hiçliğinde) buluyorsunuz kendinizi. Felsefi olarak mana çıkartılacak çok şey bulabilirsiniz, düşüncelerinizi gözden de geçirebilirsiniz ama illa bunu yapacaksanız daha sağlıklı bir ruh haline sahip başka yazarlar okumakta fayda var derim size. Örneğin Nietzsche'yi tavsiye ederim. (E.M. Cioran'a nazaran biraz daha az karamsar) Kitabı beğendim mi peki? Bilemedim, kitaptaki konuların ağırlığı dildeki ağırlıkla birleşince benim gibi üşengeçler için ideal bir okuma alanı oluşmuyor. Okurken yoruldum desem dünyanın en büyük yalanı olur ama bende yalan yok efendim.. Tek neden bunlar değil. Ayrıca sosyalojik olarak koyduğu tanılara ilişkin sunmuş olduğu reçetenin tedaviye bir katkısının olmayacağı kanısındayım. Nedir bu sürekli gevelediğim reçete diye merak ediyorsunuzdur belki? Hipoaristokrat yeminimi bozup kitaptaki mahremiyetten bahsetmek olmaz dostlar. Bir felsefe sever olarak kitaba puanım 5 Sevgi içimizde (anlamlı tek reçete)
Çürümenin Kitabı
Çürümenin KitabıEmil Michel Cioran · Metis Yayınları · 202110.6k okunma
·
3,775 views
alaz okurunun profil resmi
karamsar bir varoluşçu diye tanımlamak ne kadar doğru? cioran, varoluşçu yazarlardan, albert camus ve sartre’den derinden etkilense de kendini, “hiçbir şey değilim” diye tanımlıyordu. bu cümle bile cioran’ı anlatmaya yetiyor. çürümenin kitabı ve diğer kitaplarında da işlenen konular, cioran’ın nihilist düşünceye yakın olduğunu açıkça göstermektedir.
Serdal okurunun profil resmi
Spoiler vermemek adına açıklama yapmadım. Ölümü ve bilhassa intiharı her fırsatta bir kaçış yolu olarak sunuyor. Hayatı bir bütün olarak lanetliyor. Camus'u da bilirim ama bu kadar marjinal nihilist olmak evvelâ kişinin kendine zarar. Eşya ve maddeyi , yaşamı yok sayarak veya tamamiyle anlamsız kılarak hiç bir şey elde edemez insan. Aynı aptallığın bir parçasıyız diyen Pessoa bile bu kadar dip değil
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.