Bitirdikten sonra boş boş etrafıma bakmama neden olan, beni hem boş hem de dolu hissettiren Honore de Balzac'ın Vadideki Zambak'ı oldu. Bu başyapıt roman, edebiyatın gücünün, ruhumuzun derinliklerine ulaşma ve bize mümkün olduğunu hiç düşünmediğimiz şekillerde dokunma şeklinin bir kanıtıdır. Aşk ve kaybın, tutku ve fedakârlığın, umut ve umutsuzluğun hikâyesi, hepsi de enfes güzellikte bir goblenle örülmüş. Romanın merkezinde, iki kadın arasında kalmış bir adam olan Felix de Vandenesse karakteri yer alıyor: güzel ve erdemli Madam de Mortsauf ile çekici ve dünyevi Madam de Listomere. Onun gözünden aşkın karmaşıklığını ve bu aşkın gerçekleşmesi için ödenmesi gereken bedeli görüyoruz. Ancak Vadideki Zambak bir aşk hikâyesinden çok daha fazlasıdır. Dönemin Fransız aristokrasisi üzerine sosyal bir yorum, o dünyayı tanımlayan sığ değerlerin ve yüzeyselliğin bir eleştirisidir. Balzac'ın yazımı ham ve dürüsttür ve karakterleri ve onların kusurlarını tasvir ederken hiçbir şeyden kaçınmaz. Ancak bu romanı diğerlerinden ayıran şey duygusal derinliğidir. Balzac'ın yazıları edebiyatta nadir görülen bir tutku ve yoğunlukla doludur. İnsan deneyiminin özünü o kadar net ve kesin bir şekilde yakalıyor ki, bundan etkilenmemek mümkün değil. Vadideki Zambak'ı okurken kalbimin kırıldığını ve yükseldiğini, ruhumun genişlediğini ve daraldığını, varlığımın karakterlerle ve onların mücadeleleriyle iç içe geçtiğini hissettim. Başka bir zamana ve mekâna taşındım ve romandan değişmiş bir insan olarak çıktım. Bu yüzden size yalvarıyorum, eğer Vadideki Zambak'ı henüz okumadıysanız, hemen okuyun. Romanın güzelliği ve gücüyle kendinizden geçmenize, dünyasına ve karakterlerine kendinizi kaptırmanıza izin verin. Çünkü bunu yaparken gerçekten olağanüstü bir şey yaşayacaksınız, son sayfayı çevirdikten uzun süre sonra bile sizinle kalacak bir şey.

Vadideki ZambakHonore de Balzac · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202242,3bin okunma

·

1.415 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

neslihan