Akıl düşünür, kalp sever; muhabbet eder. Gülen ve ağlayan akıl değil, kalptir. Akıl bakar, gören ise kalptir. Akıl dokunur, hisseden kalptir. Acıyan, yaralanan, heyecan duyan kalptir, akıl değil.
Akılla kalp arasındaki mesafe büyüdükçe sorunlar artar, birbirine yaklaştıkça da en çirkefilli meseleler bile hayli kolaylaşır. Bu ikisinin birlikteliğinden, beraberliğinden ise harikalar doğar. Tarih bize akıl ile kalbi birleştiren olağanüstü güzel örneklerini gösterir. Bundan dolayı büyükler "Akreden kalp" vurgusuna sıkça yapmışlardır.
Sufiler, aklını kalbine rehber etmeden ve kalbine aklına mahkum etmeden yol almaya çalışan kimselerdir.
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.