Üç Kırık Dal... Bazı kitapları okurken çok fazla hissediyorum çok fazla hissediyor olmaktan yorulup kitabın kapağını kapatıyorum. "Bu bir kitap." diyorum kendime, bu bir kitap. diyerek teskin ediyorum kendimi. Evet, bu bir kitap. Ama bu yaşamın içinde olan bir kitap. Benim bu okuduklarım yaşanılan şeyler. Bu acılar, bu dostluk, bu aşk...hepsi, hepsi gerçek ve hepsi yaşamdan doğup İdris Baluken'in kaleminden kâğıda dökülmüş... Ankara'dan Diyarbakır'a kafasının içinde soru işaretleriyle, ön yargılarla üniversite okumaya gelen Deniz, Cengiz ve Alicanla tanışır. Baluken, yolları kesişen bu üç arkadaşın öyküleri aracılığıyla bize direnme ve dayanışmanın bir yaşam tarzı olarak çiçeklendiğini gösteriyor. Bu üç arkadaşın; aşklarını, adaletsizliğe karşı duruşlarını, iş yaşamlarında ideolojilerinin tersi olan sistemin bir parçası olmayı hazmetmeyen bu gençlerin iç savaşlarını ve onları çelişkilere, sorgulamalara iten mutsuz olan bir yaşama dönüşünü anlatıyor. Üniversite dönemlerinde hayalleri ve idealleri olan bu gençler meslek hayatlarında hayal ettiklerinin yanından bile geç(e)mezler. İnsanı insan yapan değerlerden, vicdandan yoksun sistemin, iktidar gücünün körelttiği insan zihnini bu üç arkadaşla zengin ve edebi diliyle sunmuş okurlarına Baluken. "Parasını vermişler, ideallerimi almışlar gibi hissediyorum..." Ve aşk... Her şeyi ama her şeyi anlamlı kılan o muhteşem duygu. Baluken, Gül ve Ciwan'ın aşkıyla bize yaşamın tamamlanmayı bekleyen parçası olarak sunuyor. Evet, aşk tamamlanmaktır bütün noksanlardan. Ve bizim mahzun, acılı coğrafyamız. Yüzyıllardır kanımızla beslenen, adını bile duymadığımız, görmediğimiz, bilmediğimiz kravatlı insanların yaşamlarımız hakkında söz sahibi olmaları beni kahrediyor artık. Bazı insanların öteki insanları anasız, babasız, evlatsız; evsiz yurtsuz, dilsiz bırakmasına katlanamıyorum... Evimizin yakınından Dicle de geçmiyor. Cengiz gibi içimde biriken kini, öfkeyi, zavallılığı Dicle ile konuşamıyorum. İnsanlar yaşadıkları ülkeye benzermiş, en çok biz benziyoruz ülkemize. Yüzümüzde mutluluk olsa bile yüzyıllardır devam eden, bitmeyen savaşın, haksızlığın, zulmün çizgilerini taşıyoruz yüzümüzde... Okurken ne çok şey geçti aklımdan, ne çok öfke duydum, ne çok ağladım. Deniz, Alican, Gülçiçek Keje Ana ne çok sevdim hepinizi...Cengo, kitabı ilk olduğumda da ikinci okuyuşumda da seni bütün kahramanlardan daha çok sevdim. İçinde verdiğin tüm o savaşların, bu hayatı böyle kabullenmiyor olman bana çok tanıdık geliyor. Keşke gerçek hayatta arkadaşım olsaydın... İdris Baluken'in hak ettiği okur kitlesine ulaşmadığını düşünüyorum. Kitap tavsiye etmek pek benlik değil ama bu kitabı da herkese okutmak isterdim. Okuyunuz arkadaşlar, okuyunuz... -Şuraya bir hayalimi de yazayım. Ben bir gün İdris Baluken ile oturup çay içmeyi ve Üç Kırık Dal'ı konuşmayı çok isterim... Özgürlüğümüze de hayallerimize de kavuşacağız...-