Hatice Can'ın "Kavruk Yüzlerdeki Mutluluk" adlı şiirinden;
Onlar için mutluluk en ucuz
şeydi hatta bedavaydı. Onlar
güneşli bir havadan, çimlere
uzanıp erik yerken hayal
kurmaktan, çalışıp günün
sonunda bir bankta oturup
konuşmaktan mutlu olabiliyordu.