VLADİMİR: Hayatta küçük şeyleri boş vermemeli insan.
ESTRAGON: Ne umuyorsun ki, hep son
ana kadar beklersin.
VLADİMİR:Son an...
ertelenen umut bilmem neyi hasta eder, kim demişti bunu?
ESTRAGON: Niye yardım
etmiyorsun bana?
VLADİMİR: Bazen sonum geliyor sanıyorum. İşte o zaman bir hoş
oluyorum. Nasıl desem? Rahatlıyorum aynı anda da...korkuyorum. KOR-KU-YO-RUM.
Gülünç. Yapacak hiç bir şey yok.
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.