Bazı kitapları siz seçmezsiniz, o kitaplar sizi seçer. Kitapçıya girdiğimde aklımdaki bambaşka bir eseri ararken o karmaşanın içerisinde kuytu köşede kalmış bir kitap bana göz kırpıyordu. O kitap Nil Sakman'ın "Süreyya"sı idi. "Süreyya"yı duyup bilmeyi bir kenara bırakın Nil Sakman'ı da bilmezdim, tanımazdım. Ama bu kitap bana sesleniyordu. Onu görmem için sanki bir anda sahneye çıkmıştı. Ama iyi ki çıkmış. Sayesinde hem yeni bir kalemle tanıştım hem de hayran kaldığım bir kitap daha oldu. Bir süre sonra okuduğumuz kitapların ayrıntılarını unutuyoruz, bize kalan okuma sırasında yaşadığımız duygular oluyor çoğu zaman. Kendi yaşamımı da sorgulamama yol açtığı için ayrıca sevdim kitabı. Çocukluğundan itibaren farklı, sessiz. Annesinin eleştirilerinden kurtulamayan, herkes gibi olamayan, ne annesine ne de kardeşine benzemeyen Süreyya. Ne çok cümlede kendimle karşı karşıya geldim. Sayfayı kapatıp ne çok düşündüm bunu. İçimdeki kural tanımazı, kendi medusamı, kurdele niyetine, ibrişim niyetine örgülü saçlarımın arasına kattığım yılanları, denizimi, dehlizimi, ana yadigarı büyülerimi, içimde vurup duran davulları, bozkır dikenlerinden büküp büküp süslediğim başımı izledim kitap boyunca. Günlük hayatında sessizliği tercih eden Süreyya iç dünyasında bangır bangır hiç susmadan konuşuyor. Bu sesler içinde susmadıkça da yapabileceği en iyi şeyi yapıyor. Yazıyor. Yazdıkça suskunlaşıyor, suskunlaştıkça deliriyor. Anlatının ritmine kaptırdım kendimi, Süreyya'nın zihninin dehlizlerinde ve geçmişinde onunla birlikte gezindim. Süreyya'nın iç sesi ile yazmış tüm romanı Nil Sakman. Kitabın başlarında hangi ses Süreyya'nın hangi ses yazarın karıştırıyor okuyucu. Yazarın bilinç akışını ustalıkla kullandığını anladığınız anda romanda kurgu aramaktan vazgeçiyorsunuz.

SüreyyaNil Sakman · Yapı Kredi Yayınları · 2017181 okunma

·

62 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

storyofreader