39 gün sonra ilk defa oturdum evimin koltuklarına. Aman Allahım! Verdiğin nimetler dünyadaki cennetinden birer parçaymış meğer. Evin çok eksiği var derdim. İnsanın ailesi sağ olunca eksiği yokmuş meğer. Bugün anladım. Evimin her köşesine bir anlam yüklediğimi anıların yüreğimdeki yerini ve yıkılanların yalnızca binalar kolonlar ve duvarlar olmadığını; eşyaların insanların varlığını kanıtlayan izler taşıdığını ve onlarla beraber yalnız sevdiklerini değil sevdiklerinin sevdiği her şeyi de kaybettiğini. Şimdi anladım.