Neil Postman “Televizyon Öldüren Eğlence” kitabında farklı yönleri ile ve verdiği birçok örnek ile enine boyuna televizyonu insan odaklı olarak eleştirmiştir. İki bölümden oluşan kitabın ilk kısmında yer alan başlıklarda söylem içeriğinin ve bunu taşıyan unsurların değişimi sıralanmıştır. Yunan kültüründe hâkim olan sözlü ifadenin yerini yazılı söylemlere devretmesi, ortaçağda Avrupa’nın matbaayı benimsemesi ve yazılı kültürün yaygınlaşması, teknolojik ilerlemelerin Amerika’da zirveye ulaşması ile telgraf ve fotoğrafın icadı ve artık iletişim ve söylem arasında geri dönüşü olmayan bir yola girilmesi ve bunun beklenen sonucu televizyon yani eğlence çağına giriş kendine has anlatımla ifade bulmuştur. İkinci bölümünde ise televizyonun genel olarak etkisi ile spesifik olarak etkilediği alanlar üzerinde durulmuş ve sırasıyla haberler, din, politika ve eğitim gibi konularda televizyonun izleyicileri nasıl yanlışlar içerisine soktuğu ve orada kaybettiği anlatılmıştır. Televizyon kanallarındaki bir çekimin ortalama uzunluğu 3.5 saniyeyi geçmez, bunun için daima görecek yeni bir görüntüyle karşı karşıya kalan gözün dinlenmesi mümkün değildir. Dahası, televizyon izleyicilere çok çeşitli temalar sunar, bunları kavramak için asgari bir yetenek gereklidir ve büyük oranda, insanları duygusal açıdan hoşnut etmek amaçlanmıştır. Bazı insanları canından bezdiren reklamlar bile göze hoş görünecek şekilde, insanların damarını tutuşturan müzik eşliğinde ustaca hazırlanır. Postman teknolojinin ilerlemesine karşı değildir ama ciddi olayların, büyük acıların ve ağlanacak durumların bile bir eğlence olarak sunulmasına neden olmakta ve değerler yok olmaktadır. Eğitim kalitesini televizyonla kaybetmiştir. Politika televizyonla ciddiyetsiz hale gelmiştir. Din ise kutsallığını televizyonla kaybetmiştir. Bu gerçek ile kurmaca olan arasındaki alanın grileşmiş olmasına neden olmuş ve en kötüsü de Postman’ın Huxleyci yaklaşımı ile insanları bunun farkında olmamalarıdır. İnsanlar televizyon karşısında pasiftirler, reklamlarla tüketime yönlendirilmekte ve kapitalist sistem tahakkümiyeti ile kandırılarak fakirleşmektedirler. Üretim ancak tüketim içindir anlayışı televizyon ile insanlara işlenmektedir. Televizyon dünyasında adeta herşey bir kopyadır yani birbirinin aynıdır ve izleyicilere televizyon ile hiç var olmayan bir dünya varmış gibi sunularak sanal bir dünya yaşamı sunmaktadır. Postman’ın bu eserinin başlangıcından bitişine kadar George Orwell’ın ‘1984’ ve Huxley’in ‘Cesur Yeni Dünya’ ütopyaları belli yerlerde belirgin olarak kıyaslanmış, günümüzde ise meydana gelen durumun daha çok Cesur Yeni Dünya ütopyasına yaklaştığı vurgulanmıştır. Nihayetinde eğitim odaklı bir çözümün de öldüren eğlence olan televizyon için bir reçete olabileceğini savunan Postman, umutvar temennilerle eserini nihayete erdirmiştir.

Televizyon Öldüren EğlenceNeil Postman · Ayrıntı Yayınları · 2020595 okunma

·

182 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhammet Reşat Demir