İşin asıl ilginç yanı da farklı sunum biçimlerinin eninde sonunda benzer bir bina tipinde uzlaşmış olmalarıydı ki, bu da esasen yap-satçı sunumun en kullanışlı ve mutabakat sağlayıcı olduğu konusunda tüm üretici ve tüketici aktörleri ikna ettiği apartman tipiydi: 4-5 katlı, zemin üstünde dört kenarından 1,5 metre çıkması ve asgari iki köşesi kapatılmış balkonlu bu bina tipi piyasada o kadar tuttu ki, gecekondusunun tapusunu alıp kalfaya apartmana çevirten de bunun 2-3 katlısını çoğaltmaya başladı. O kadar ki kooperatif yönetimleri bu tipin 7-8-9 katlılarının standardize olmasına aracılık ettiler. Hatta artık site yapan müteahhit firmalar da bu kervana katıldı ve renk, malzeme ve ölçü farklarıyla bu tip İstanbul'un DNA'sı haline geldi ve sunum farkı dinlemediği gibi Beylikdüzü ve G.O Paşa'dan ve Merter'den, Beşiktaş, Üsküdar ve Ümraniye üzerinden Maltepe'ye kadar semt, sınıf, statü, kültür vs. farklarını da dinlemeden diziler halinde yayılıp İstanbul'un yüzeyini kapladı.
Sayfa 14Kitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.