Insanlar birbirlerini sevdikçe güzeldi yaşamak. Vuslat, sevgi varsa güzeldi. Yarınlara yürümek aşk ikliminde dokunurdu ruha. Güneş sarı sıcağını salarken tabiatın bağrına, gözler sevdayı anlatıyorsa gönülden gönüle, işte o zaman bir mana ifade ederdi aynı çatı altında yaşamak, aynı yıldızlara bakıp hayal kurmak.
Sayfa 22 - Kaynak yayınlarıKitabı okudu
·
256 views
Ya bir de aykırı rüzgârlar esiyorsa, üşüyorsa gönüller. Yarınlarından emin değilse hiç kimse. Güneş her günkü gibi doğmayacaksa artık, cennet bahçesini andıran evlerde sevda türküleri söylenmeyecekse kahreden esaretlere gömülecekse insanlar, ne manası vardı ki yaşamanın!
(S.22)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.