"Telaşla, tere batmış bir halde, kalbi bu yolculukla çarparak uyanmıştı düğün sabahına Asiye...
İşte şimdi tacını takmadan evvel baktığı aynada, gördüğü düşü hatırlıyordu yine.
Çocukça bir hal içinde kimse farketmeden hohlayıverdiği Kraliyet aynasında, işaret parmağının ucuyla o Ev'i çizmişti...
Piramide inat, kare bir taş...
O kadar...
"Rabbim, beni Ev'ine kabul et, beni kimsesizliğimden kurtar, beni eski kralların taş kesmiş kibrine kaptırma, kalbimi Sana açmayı, Ev'ine misafir olmayı bana nasip et!" diye bir dua dökülüverdi dilinden..."