Ostap'ın tasvirlerine hangi gözümden ağlasam bilemiyorum.
..."İki kafadarın kayıklarının önünde yüzen bir şey dikkatlerini çekti. Bu, Skriyabin gemisinde astarını söktükleri, Vorobyaninov 'un sandalyesinin ta kendisiydi."
Ostap:
"Merhaba dostum, diye seslendi sandalyeye. 'Ne var ne yok? Çoktandır görüşemiyoruz. Vorobyaninov, biliyor musun, senin bu sandalye tıpatıp bizim yaşantımıza benziyor. Tıpkı onun gibi biz de kendimizi akıntıya kaptırmış, gelişigüzel sürükleniyoruz. Birileri bizi batırıyor ama ikimiz de dipte fazla kalmayıp gene su yüzüne çıkıyoruz. Hoş, su yüzüne çıkmamıza kimsenin sevindiği yok."
Sayfa 386 - İletişim, Ostap BenderKitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.