....Çok sevdim ben onu abla. Kırılıyordu sanki dünya. Ortadan ikiye ayrılıyordu herşey, ben dokundukça. Ellerimden yere döküldüğünü görebiliyordum. Bazen sokakta oynardı da, gelene kadar nasıl özlerdim. Pencere önlerinde gizlenir de beklerdim. Köşeden döndüğünde burnunun ucunu görsem, içimde bir yeşillik. Göverirdi be abla.
