Ayfer Tunç ile tanışmamın ardından okuduğum ikinci kitabı. Ve bunda da ilk kitabında (Suzan Defter) olduğu gibi hayranlıkla okudum.
Mürşit.. Bu dünyaya ait olmadığı halde bu ağrıyla yaşamaya çalışan bi zavallı benim gözümde. Zavallı diyorum çünkü böylesi insanlara acırım. Bilirim çünkü ne çektiklerini nasıl mücadele verdiklerini.
Madenci ile arasında geçen sohbetlerle tanıyoruz Mürşiti. O anlatıyor biz dinliyoruz dinledikçe kendimizi onun yerine koyuyoruz. Mürşit ile empati yapabilmeyi hiç istemezdim. Ne yazık ki kitabın her satırı altı çizilesi.
Okurken keyif aldım diyemem içim çok sıkıldı aldı aldı duvara vurdu beni. Bu da kitabın ne kadar mükemmel olduğunun göstergesi bence. Sizler de okuyun isterim..
