Yaşamak sadece nefes almaktan mı ibaret? Aldığımız her nefes bize yaşadığımızı mı gösteriyor? Peki ya yaşamak istemiyorsak? Acılarımızın son bulmasını isteyip de kavuşamıyorsak? Onca Yoksulluk Varken, öyle yüreklere darbe vurup iz bırakan eserlerden. Geçmişin getirdiği travma, ırkçılık, toplumsal dışlamak kitabın ana temalarından. Nazi döneminde kamplara götürülüp işkence yapılan; kamptan kurtulduktan sonra fahişelik yapmaya başlayan Madam Rosa, kendisi gibi fahişelik yapıp hamile kalan kadınlara belli bir ücret karşılığında çocuklarına bakarak yardım eder. Madam Rosa'nın en büyük korkusu bir gün sosyal hizmetlerin çocukları elinden almasıdır. Bu yüzden çocuklara sahte belgeler yapıp, onlara yeni bir hayat inşa eder. Muhammed herkesin bildiği haliyle Momo, Madam Rosa'nın baktığı çocuklardan biridir. En çok değer verdiğidir hatta. Momo Madam Rosa'ya başlarda gerçek ailesini, hayat hikayesini söylemesi için zorluk çıkartırken Madam Rosa'nın hastalığı sonucu bu arzusundan uzaklaşır ancak şans bu ya işte vazgeçmişken geçmişi hakkında bilgi edinir. Kitabı okurken kendimi kaybettim. İçimden dünya bazılarına bu kadar acımasız olamaz diye bağırmak geldi. Madam Rosa'nın tekrar Nazi kampına götürülecek korkusu, Momo'nun yalnızlık korkusu içimi yaktı. Filmi de varmış ancak hemen üstüne izlemek ruhsal açıdan çok yorucu olabilir. Bu yüzden ara verip izlemenizi tavsiye ediyorum. Bence belli yaşın üzerinde okunması gereken bir kitap çünkü psikolojik olarak insanı yıpratabilir.. Edebiyatla kalın...

Onca Yoksulluk VarkenRomain Gary (Emile Ajar) · Sel Yayıncılık · 20223,338 okunma

·

385 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melek Kaçak