Ayaklarını çekti İvan İlyiç, kolunun üzerine yan yattı. O anda acıdı kendine. Gerasim’in yan odaya geçmesini bekledi yalnızca, sonra kendini tutmayı bıraktı artık, çocuklar gibi ağlamaya başladı. Çaresizliğine, korkunç yalnızlığına ve insanların acımasızlığına.