Nâzım Hikmet'in sallanan koltuğu, kenarında kareli battaniyesi, son okuduğu kitap, arasında gözlüğü. duvarda bir şehir dikkatimi çekti, köpeği için yazmıştı. Son satırları aklımda: " Ben ağlayınca sen de üzülüyor / Ben sevinince seviniyorsun / Bir tek duygumu anlayamazsın / Vatanıma olanı özlemim / Zira sen vatanındasın / Bense vatanımdan uzaktayım. "
Sayfa 243Kitabı okudu
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.