Küçük kız kardeşim bana baktı.
Annem haklıydı. Gözleri her zamanki gibiydi. Uzun kirpiklerle çevrili kahverengi gözlerinde, güzellik ve aydınlıkla, kahkahalarla ve neşeyle ilgili anılar duruyordu. Tüm bunlar, bir cesedi andıran, şekilsiz surata hapsolmuştu.
“Sorun yok bebeğim,” diye fısıldadım saçlarına ona sarılırken. “Geldim. Senin için geldim.”
Suratını buruşturdu, gözleri parıldadı. “Benim içm geldin." Saçlarını okşadım. Her zamanki gibi ipeksiydi.
Dex YayınlarıKitabı okudu
·
108 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.