Aslında Aristo 'anılar ruhun yazarıdır.' demiş ama hayat daha anlamlı gelmiyor mu ? Her ne kadar insanı beyaz bir levha olarak tanımladığı fikirlerini güçlendiren bir cümle olsa da hayatımızı yazan anılar sadece bize ait olanlar mıdır ? Örneğin annemizin, babamızın ve dünyaya geldiğimiz kültür yapısının anıları da bizim hikayemizi yazıyor olabilir mi ? Boşluk Hissi kitabını birlikte çalışmalar yaptığım tüm öğrencilere öneriyorum. Sanki tüm iyi oluşa, iyi yaşamaya ilk adım, birinci sınıf kitabı. Sonra konuşuyoruz; en çok neresi dokundu sana, en etkilendiğin cümle hangisiydi ? Bazen boşluklarımız denk geliyor, aynı anda görmek iyi hissettiriyor. Ama bu kitabın insana kattığı en güzel şey 'evet işte bu ya!!' hissi. Çünkü eğer içinizde yaşadığınız böyle bir boşluk varsa onu anlamanız ve tanımlamanız dünyanın en zor şeyidir. Ancak kitap bu tanımlamaları o kadar yerli yerinde yapıyor ki cümleleri olmayan duygularınızı kesfediyorsunuz. Bildiğiniz ama unuttuğunuz bir şeyi sanki yeniden hatırlıyorsunuz. Kendi kendine yardım kitaplarını inceleyenler bilecektir birçoğu bilimsel bir temelle başlar ve genel olarak egzersizler, beden odaklı çalışmalar ya da örnek danışan hikayeleri ile devam eder. Boşluk hissi özellikle de bu hisse sahip insanları tam da duygularından yakalıyor. Bu yönüyle şimdiye kadar okuduklarım arasında en iyisi diyebilirim.

Boşluk HissiJonice Webb · Sola Unitas Yayınları · 20212,728 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zehra Selimoğlu