Değerli üstadın hayatı boyunca Ramazan ayı ile ilgili yazdığı yazılardan oluşan bir kitaptır. Yazar kitapta oruçla ilgili duygularını ve düşüncelerini ifade ederken, adeta bizim de duygu ve düşüncelerimize tercümanlık etmiştir.
Değerli yazarımız bir yazısında orucun tanımını çok güzel benzetmeler kullanarak şöyle ifade etmiştir:
"Bu ev nasıl yılda bir temizlenir, örümcek ağlarından kurtarılır, kiremitleri aktarılır, sıvanır, onarılır ve badana edilir, yani yeni yapılmış hale getirilirse, bir ruh da yılda bir kere, böyle bir genel temizlik ve revizyon ister." Yani oruç ruhumuzun ve vücudumuzun şifa bulmasıdır.
Oruç bize ne kadar çok şey kazandırıyor. Ramazan ayının gelmesi ile sürekli olarak ertelediğimiz, lakin hep şuur altımızda olan tüm ibadetleri yerine getirebilmek için ne güzel bir fırsattır. En çok Kur'an bu ayda okuyoruz, en çok zikir bu ayda çekiyoruz, en çok namaz bu ayda kılıyoruz, en çok sadakayı bu ayda veriyoruz, en çok duayı bu ayda yapıyoruz ve birbirimize en büyük desteği bu ayda gösteriyoruz...
Saymakla biter mi Ramazan'ın nimetleri!? Bir akşam vakti teravih namazında, namaz kılmayan bir tanıdığın namaza başladığına şahit oluyoruz, yıllarca küs olanların can ciğer olduğuna şahit oluyoruz, kalbi katılaşmış olarak bildiklerimizin en ufak bir şey için merhamet gözyaşları döktüğüne şahit oluyoruz. Eyy On Bir ayın sultanı sen ne güzel, ne yüce bir vakitsin.
Rahmanla olan bağımızı sıkı sıkıya kurmak için oruç ayından güzel bir fırsat mı vardır?
Öyle mübarek bir aydır ki Ramazan, biz yeryüzü nimetleri ile sofralarımızı donatırken; Rahman da, bin bir çeşit manevi nimetleri ile donatmış olduğu sofralara buyur eder bizleri.
Peki ya oruçun çocuk üzerindeki etkisi? İşte yazar bu konuyu anlatırken ben o yıllara gidiyorum ve yazarın ifade ettiği gibi oruç yüreğimde bir kuş olup kanatlarını heyecanla çırpmaya başlıyor. Öyle değil miydi zaten? Büyüklerin ramazan telaşı bizim yüreğimizde çoşku uyandırmıyor muydu? Artık büyüdüğümüzü herkese ispat etmenin vakti, zamanı değil miydi oruç? Büyüklerimizi sahura uyandırma tenbihleri ile uykuya dalıp, tam gün oruç tutma vaadleri ile niyetlenip, öğlene kadar ancak dayanarak alışmadık mı oruca? Ahh ne güzel günlerdi... Oruçla artık çocuk dünyamızdan çıkıp, dış dünyanın gerçekleri ile yüzleşmedik mi? Akşam ezanının okunması ile zafer kazanmadık mı? Üstadın da ifade ettiği gibi ödül olarak omuzlarda taşınmadık mı? Böylece orucun insanı yücelten bir şey olduğunu öğrenmedik mi? :)) biliyorum içinizden evet, evett diyorsunuz.
Üstad dikkatimi çeken bir yazısında "oruç da acıkır" ifadesini kullanıyor. Ne demek istemiş diye heyecanla başladım okumaya. Oruç nasıl acıkırdı? Her şeyden önemlisi oruç nasıl doyurulurdu ki? Cevabının peşine düşmüştüm. Sonra üstadın o güzel satırlarına denk geldim. Diyordu ki oruç, Kur'an sesine, namaza, merhamete, zikire açtır. İnsanoğlu orucun iftar sofrasını bunlarla donatmalıydı ve devam ediyor üstad "Oruç mü'minin kalbinde iftar eder."
Sonuç olarak islamın varlığının güçleştiği bu çağda, oruç ayı gelir ve müslümanlar için bir zırh görevi görür. Bizlere düşen görev ise nefs muhasebesini yaparak bu mübarek ayın bize getirdiklerine sahip çıkmaktır. Heyecanla orucun bir sonra getireceklerine kavuşmaya duacı olmaktır.
Rabbim tuttuğumuz oruçları ve ettiğimiz ibadetleri kabul eylesin. (Amin)
