Ben! Bozkırların çocuğu! Ağaçların üzerinden kendi binamın tepesini görebiliyordum. Yüksek sesle güldüm. Gerçekten. Tek başıma oturmuş bacaklarıma tokatlar ata ata gülüyordum.
Sayfa 271Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.