Dizlerimin üstüne çöküp kan kusarken sığındım tanrıya.
Ellerimin arasında bir bıçak kendimi öldürmek adına.
Korkmadım.
Yüzleştim.
Ağlamadım.
İntiharlar düşleyip yüzleştim gerçeklerle.
Omzuma değil kalbime dokun.
Üstümde yaşam tozu nefes aldıkça kirlendim.
Ağladım.
Ve ben artık denize bakarken bile boğuluyor.
Kendi cesedimi görüyorum mezarlıklarda.
Hissizim biraz.
Biraz eksik.
Hep buruk içim.
Yalnızlık daima başucumda.
Onur Sevindik
·
144 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.