aslında buraya bir sürü şey yazmak istemiştim ama şuanda hiçbirini toparlayamıyorum. yalnızca artık charli'den mektup almayacağım için çok üzgünüm. kitabı tahminimden çok daha fazla içselleştirdim ve ister istemez eskiye gittim. sonunda o tünelden ben de geçtim, rüzgarın karşısına dikildim ve Charlie gibi sonsuz hissettim. kitabın içindeki şarkılarla birlikte okudum ve bazen to young too young dinledim. bence Charlie dinlese bu şarkıyı da çok sevip kasetlere eklerdi.
