Tanrım sen bilirsin yalnızca, insanlar bilemez bendeki karanlığı, yetimliği; parçalanıyorum, savruluyorum, yok oluyorum Tanrım, her gün, her an yapraklarını, kuşlarını, çiçeklerini yitiren bir bahçeyim, soğuk rüzgâr dallarımda konaklıyor, tomurcuklarımın üzerinde acı kırağılar soluklanıyor, tüm bahçem ayazla, yağmurla perişan, ne zaman Tanrım, ne zaman diye sormayı çok istiyorum sana, ama sana yalvarırken gözlerin gözlerime bakıyor mu, bilmiyorum...
Sayfa 19 - Dua, Gülşen FundaKitabı okudu
·
314 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.