Çizgi roman üzerindeki ilk deneyimimin en sevdiğim polisiye yazar Ahmet Ümit eseri üzerinden olacağını tahmin etmiyordum. İlk olduğu için de zorlu bir serüven oldu. Konusu akıcı olduğu için ve çok uzun soluklu olmadığı için koptuğum yerlerde tekrar adapte olabilmem biraz kolaylaştı.
Son romanı
Bir Aşk Masalı hariç, tüm romanlarını okumuş biri olarak yazarlık deneyiminin ilk ürünlerinden olan bu çizgi roman beni çok tatmin etmedi hâliyle. Vurucu sonlarına alışık olduğum romanlarına nazaran çok basit kalmış. Toplumun dışladığı kesimlerin üstünde eserini kurgulaması da tam bir Ahmet Ümit klasiği.
Diğer iki çizgi romanını da en kısa sürede okumayı düşünüyorum. Sonlarının bu sefer tatmin edeceğini düşünüyorum. (Bu ilk çizgi romanla aralarında 6 sene var) Akıcı üslup, olayları ele alış biçimi ve toplumun kanayan yaralarını ortaya koymasıyla zaten her zaman tatmin etmeyi başarıyor :)