ben karada yaşayan bir canlıyım kardeşim
yüzme bilmem uçma bilmem
ayaklarım kırk iki numaradan biraz büyüktür.
yere sağlam basar
gittiği tüm yerleri ezbere bilirim.
ben sokakta yaşayan bir canlı görsem kardeşim
uzatır elimi veriririm
parmaklarımı değdiririm.
yol boyu elime parmaklarına bulaşan hayatını düşünürüm.
sonra el açıp tanrıya dua ederim.
Allahım aç açıkta kalanlara yardım hastalara şifa diye söylerim.
Ben Tanrıyla yalnızca bunun için yalvarırım kardeşim.
kendi günahlarım için niçin hep susarım.
Ben şarkı söyleyemeyen bir canlıyım kardeşim.
sesimi beğenmem sesim kötü çıkar.
başka nerelerimi beğenmem sayayım mı sana kardeşim
pek konuşkan değilim diyedir belki bu bütün hayatım.
yeni dünyaya gelmiş gibi acemi kusurlu davranışlarım.
konuşarak geçirmediğim hayatı yazıya dökerim.
Sen hiç yazdığımı okudun mu kardeşim.
.
insan insanın elektriğini alır.
toprak insanın elektriğini alır
işte yazı yazmak da benim içimdeki cerehatı haşeratı günahı alır
boş işlerin adamı mıyım ben kardeşim
daha önemli bir işim olsaydı acaba yine yazar mıydım.
Allah beni yazı yazayım çok düşüneyim yaşayamamayım diye yaratmış olamaz mı.
Ben tanrıya inanırım kardeşim.
hemde senden benden çok inanırım
sadece bu aralar içim kırık