Bir psikiyatrist olan Kemal Sayar kendisine gelen hastalarından verdiği örneklerde ve anlatımında insanların akıl ve irade dışında duygu üzerine yaratılmasını, tüm insanların kalbi olmasına rağmen önemli olanın o kalbi içimizde hissetmenin anlamını, merhamet duygusuna her daim yer edinip üzerine sayılar yazılıp ona göre değer biçilen bir kağıt parçası için bombalanan, işkence gören insanların sesini duyurmayı, aşkın bizi kör edip yâr dediğimiz etten kemikten olan oluşuma sevgi diye adlandırdığımız bağlılık duygusuna kapılmamayı, zamanın bir saniyesinin bile önemli olup hayatı ekran karşısında değil de dışarıdaki iyi dünyaya odaklanıp dolu dolu yaşamayı anlatıyor. "İnsan kendi gurbetine çıktığında, işte orası en koyu yalnızlıktır..." Cümleyi anlaması için insanın, kendisini içinde bir yerden uzaklara sürmesi gerek. Bu bohçayı hazırlayıp yola çıkmakla olmaz. Hangi duyguyu yaşadığını bilememekle, dünün, bugünün ve yarının içinde olamamakla, insanın kendisine anlam verememesiyle oluşur. Ruh bedenden uzaklaşır... "İnsan bu alemde hayal ettiği müddetçe yaşar." Yahya Kemal'in kitapta yer edinmiş bir sözü. Günlük hayatta canımızı sıkan bir çok olaydan sonra gerçeklerden uzaklaşma, belkide kaçma yoludur hayal kurmak. Peki kaçış olarak hayalleri neden kullanırız? Hayal kurarken hiçbir zaman kötü bir şeyin hayalini kurmayız. Bu durum aslında çoğu şeyi iyiye yorumlama isteğimizdir. Gelecekte iyi bir yerlere gelmek, başarılı okul hayatı, güzel aile ilişkileri, huzurlu bir yaşam... Aslında biz bunları isteriz. Tabi gerçek hayat yanıltıcı olabilir. Bu yüzden bilinçaltımızda yatan iyi bir şey olma, yapma isteği hayallere dönüşür. Kafamızın içinde kurduğumuz hayata dışarıdaki hayattan bir etken etki edebilir. "İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar." Kitaptan bir alıntı daha. Ve bana göre birçok yönden halimizi sorgulatacak bir alıntı. Şöyle bir dönüp kendimize bakmalıyız. Hayatı yaşadığımızıdan şüphe duymalıyız. Çevremizin değeri bir kağıt parçası olduğu müddetçe, benliğimizi dünya hırsı ile bürüdükçe, ruhumuzu bir kafese kilitledikçe bu hayatı yaşıyor olduğumuzu saymamalıyız. Sıkışan ruhumuzu serbest bırakmadıkca, koşturmaya ara verip dinlenmedikçe ölüm gelse de rahatlasak deriz. Tek çözüm yolu ruhun bulunduğu kafesi kırmak... Yazarın günümüze ayna tutmasını ve enerji düşüklüğü olan insanlığı olduğu gibi yansımasını çok beğendim. Verdiği gerçek hayat örnekleriyle sıcaklığını hissettiren bir kitap oldu. Yazarı tanıdığım ilk kitap ve bu son olmayacak.

MerhametKemal Sayar · Kapı Yayınları · 20181,599 okunma

·

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

butterfly