Olayı ile beni kendisine çekip sanki Afgan sokaklarında uçurtma kovalıyormuş hissi veren muhteşem bir eser.
Bir sahnesinde sefillere değinmesi beni oldukça şaşırttı .
Bana empati duygusunu doruklarına kadar tattırabilecek aynı zamanda şuan da hayatımda eksik olan birçok şeyi hatırlatan bir kitap . Dost dediğimiz kişilerin nasıl kişiler olması gerektiğine harika değinilmiş. Günümüz ebeveynlerine atıfta bulunan sözler barındırıyor olması birçok kitleye yeteri kadar dokunabilmekte. Dini ögelere yeri geldiğinde açık bir şekilde( kendi yorumunu da dahil ederek ) , her konuda bir dal uzatan elimden düşüremediğim bir kitap .
Şimdi sokaklarda tekrar küçülebileceğimi fark ettim . Emir benim için yol gösterici ve UMUT verici bir karakter oldu .
Sonu yazarın sözüyle getirmek isterim ;
" Buradaki en bol şey , çocukluğunu yitirmiş çocuklar "