Rövşən Abdullaoğlunun artıq 2-ci əsərini oxumuş oldum bu kitabla.Hər ikisində də müəllif insan ürəyinin ən incə tellərinədək nüfuz edir, onu böyük hüzünə qərq edir... Bu kitabda isə mən bir daha bütün dövrlərdə qadın olmanın bu ağır həyatda ən böyük çətinlik olduğunu dərk etdim... Əmin sən isə çoox mükəmməl xarakter idin. Adriananı bu həyatda yalnız sənin ümman, həqiqi sevgin yaşada bilrədi və yaşatdıda.Ən çox təsirləndiyim isə atanın sənin haqda dediyi söz- "Mən onu görmüşdüm, məni yalnız buraxmadığından xəbərim var" deməsi oldu ancaq sən bunu bilmədin...
Əsər insanda böyük təsir buraxır, insana insan olduğunu , insanlığı sorğuladır.
Amansız müharibənin törətdiyi qırğınların, təcavüzlərin günahsız insanların həyatında açdığı böyük faciələr isə hər zaman müharibənin bu zavallı kütləsi üçün dərin bir travma olaraq qalacaq... Eynilə bizdə olduğu kimi ..
