Gönderi
*ince kıyım Mutki tütünü sarıpta oku.. derdi dostum bu kitabı ilk raflarda gördüğümden sonra çantamda eksik etmediğim, ekmegimden suyumdan nice tuttuğum baş tacım.
Ahmed Arif yürek işçisiydi benim için.
Onu okudukça tanıdıkça biraz daha benimsemiş yürüdüğü yolları okuduğu gazeteleri bile arar olmuştum. Ankara'da kaldığı yıllar da Esat'ta, Karanfil'de, Konur'da.. Diyarbakir'da postane köşelerinde onu arar olmuştuk.
Üniversitenin ilk yilinda Cebeci mezarlığını baştan sona tavaf etmiş Ahmed Arif'i dergâhına (mezarlığına) ulaşmaya calismistik.
Toprağına el sürüp karanfil tohumlarını serptiğim, başucuna not ilistirdiğim. Yani başında şiirler seslendirip mektuplarını okuduğum adam.
Bu kitapta Leyla Erbil'in olan kızgınlığım hâlâ bir nebzede olsa duruyorken neden yaşadığı yıllarda Ahmed'in zor durumlarını aşkını sevgisini görmezden geliyordu. Ahmed sürgünde iken onun canını bu denli yaktığını. Yine de Leyla Erbil'e minnet borcumuzun olduğunu hatirlatmam gerekecektir. Yoksa bu şiirleri bu aşk ve bu kadın olmadan nasıl okuya bilirdik ki..
Her mektubunu içinde bulunduğu konum ve koşulları ile anlatan postacı yolu beklerken yaşadığı coğrafyada yine gerçekliğini anlatan; Anı, günlük, mektup tarzında toplamda 240 sayfalık aşk kitabi bu.
-iyi okumalar..
··
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.