"Ağlama… Ağlama kimsede merhamet kalmadı. Üç dört saat dilendin, eline yetmiş para koydular. Bir tiyatro şanosu üstünde göbek atsaydın yedi yüz kuruş kazanırdın. Halkı eğlendirmeli, aldatmalı, ziyana, günâha sokmalı ki ceplerin dolsun. Efendi ahir zaman oldu... ahir zaman... şimdi günâh işlemeden kimsenin karnı doymuyor. Gazetecisi, bakkalı, çakkalı, tüccarı, bulgurcusu hep öyle yapmadılar mı? Neler vâdettiler bak sonra bizi ne hale getirdiler... Onlar alyon oldular biz dilenci... Herkes nesi para ederse onu satıyor.”
~H.R. Gürpınar, Namusla Açlık Meselesi~
Sayfa 54 - Tarih Vakfı Yurt YayınlarıKitabı okudu
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.