"Beni bu dünyada bekleyen ezan Söyle hangi zaman, nerede okunmuş..." Umutla, her an gerçekleşecek bir diriliş bekleriz hepimiz.. Bazen bir fikirde, bazen bir düşüncede , bazı zamanlarda ise tertemiz gönüllerde... Sonunun sela ile biteceğini bilsek dahi bekleriz. Sancılı bir süreçtir aslında beklemek. "Kapısında bekleme yüreğime gir, ısın" (s.35) Nidasını duymak çok güçtür. Çünkü yüreğimizde daha çok " İçimde göçünü gördüm kuşların." (s.42) çırpınışları yer alır. Belki de güzel sevmelere denk gelmemişiz ya da bizde güzel sevememişizdir. " Zamanın dudağında son yar mevsimidir bu Rüzgârı çiçek kokan diyar mevsimidir bu Hayalinde Leyla'nın saçlarını okşayan Bir mecnun yüreğinde bahar mevsimidir bu." Bir yürekte her daim bahar mevsimi olmakta, son yar olarak kalmakta zordur. Mesele kendi yüreğimize gelince biz gönüllerimizde her daim bahar olsun diye beklemeyiz. Mecnun misali bakarız yarenimize. Baharı, sonbarı, kışı da.. her mevsimi hoş gelir bize. Hepsinde ayrı ayrı güzellikler buluruz. "Çağın kalbi kanlı bir kuyu, eyvah."(s.90) olsada; " Mehtabım, gülümse de, kalbimde gül büyüsün" (s.25) demesini biliriz; en azından bilmeliyiz.. :) Çünkü isteriz ki; "Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden Kar yağsa da bu ıssız vadiye, gün bitmesin Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin." Her bir satırını apayrı bir zevkle okuduğum bu muhteşem eseri kesinlikle okunmasını tavsiye ederek incelememe son veriyorum.. Samimi, içten duygularla kalmanız ve karşılaşmanız; gönül maviliğinizin hiç bitmediği, çiçeklerinizin her mevsim açtığı zamanlar geçirmeniz duasıyla... Keyifli okumalar.