Gönderi

İşte o zaman sönük ışıkların aydınlattığı gündelik sevinçlerine bürünmüş yüzler buğulanıverirdi. Kiminin uzun zamandan beri bilmekte olduğu, kiminin de ancak o anda farkına vardığı gizli bir yere dokunurdu bu ezgi. Çoktan yitirilmiş, yitirildiği bile unutulmuş bir şey, bir anı, ruhsal yapılarının temel taşlarından biri belki, vazgeçilmez bir duyarlık nasılsa bulunuverirdi de, insanlar gene onu az sonra, şöyle bir dalgınlık sırasında ellerinden kaçıracaklarını iyi bildiklerinden, sevinçlerine hüzün katarak, geçip giden dakikalara sımsıkı sarılırlardı. Sonra başka bir türküye geçerdi Saffet: Hem okudum hemi de yazdım Yalan dünya senden geçtim oy
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.