Allah Dostu
"...
Yandı kitap dağlarım, ne garip bir hâl oldu,
Sonunda bana kalan, yalnız ilmihâl oldu.
Şu geçeni durdursam, çekip de eteğinden,
Soruversem: “Haberin var mı öleceğinden?”
Büyük randevu. Bilsem nerede, saat kaçta?
Tabutumun tahtası, bilsem hangi ağaçta!
Dostlarım, ev eşyamdı, bir bir gitti diyorum.
Artık boş odalarda, ölümü bekliyorum.
Farkı yok, mantarlaşmış bir kayadan derimin,
Yüzümde çizgi çizgi, imzası kaderimin.
Sultan olmak dilersen, tâcı, sorgucu unut,
Zafer araban senin, gıcırtılı bir tabut.
Son gün olmasın dostum, çelengim, top arabam,
Alıp beni götürsün, tam dört inanmış adam."
Necip Fazıl Kısakürek
·
63 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.