"Lütfen yanlış anlamayın beni sevgili dostum Amacım, kocamı size çekiştirmek değil. Kocam saygı duyulacak bir insandır, siz de bilirsiniz ya. Ama bazı yanılgıları, saplantıları incitiyor beni. Bunun için elimden bir şey gelmez. Yani incinmemeye çalışmam işe yaramıyor. On beş yıldır kendime söz geçiremedim bir türlü. Dost olduğumuza göre bu kadarcık yakınmayı hoş görürsünüz değil mi? Aslında haklı olan o ve onun gibiler olmalı. Dünyayı, hayatı iyi tanıyorlar, hiç değilse iyi tanıdıklarına inanıyorlar Insanlarla sürekli alışverişte olmalarını sağlayan bir işleri var Dahası, hayatı onlar kuruyor, dünyayı onlar yönetiyorlar. Erkekler... Köşe başlarını tutmuş ufacık devler. Bize, biz kadınlara onların el yordamıyla kurdukları hayatı kabullenmek, şu tuhaf dünyanın gidişine boyun eğmek düşüyor. Ses geçirmez duvarların ardında ne vaatler ne umutlar! Sessizlik her şeyi ağırlaştırıyor, çekilmez yükler oluşturuyor Biz de oturup birtakım gereksiz düşler kuruyoruz, dünyadan, gerçek hayattan haberimiz yok.
"Sahiden öyle mi dersiniz Makar Alekseyeviç?"
Sayfa 92Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.