İris..
Karakter ne bir kahraman ne de tam anlamıyla bir kurban bana göre.
Açılan yaraların onarımını erteleyen, seneler geçtikçe kendini boşluğu bırakan, amacını yitirmiş bir kadın..
Kadın olduğunu hissedemeyen bir kadın daha doğrusu.
Tek başına oturup şarap içtiği küçücük balkonda ona eşlik etmek istemedim değil :)
İris'i sevdim.
Aslında Meltem Hanım İris'i bana sevdirdi kalemiyle. Sizi bir şeylere yönlendirmek için çırpınan, depresyonunuzdan silkelenip hemen ayağa kalkmanız için size buyurgan kelimeler kullanan bir dili yoktu.
Kitap, yaşanan karmaşık olayların yanında sakin bir akıcılıkla ilerliyor. İçinde farklı alanlardan konulara değinen Meltem Hanım, hepsinden ağzımıza bir parmak bal sürüyor.
İyi de yapıyor :)
Düşüncelerimi, hislerimi ne kadar aktarabildim emin değilim, lakin D
