Şimdi her şeye sahip kimseleriz her birimiz.Oynadığımız oyunların kazananı yok.Halbuki şöyle bir geriye baksak aralasak usulca çocukluğumuzun kapısını,kırılan topuklarla da zıplayabileceğimizi göreceğiz gökyüzüne.Biraz küçülmek gerek,azat etmek için içimizdeki çocukları,teslim etmek ellerine en sevdiğimiz oyuncakları.Gerisini onlar halleder sanki. Hatırla! Yara bandıda çöpe atılır vazifesini yapınca. Ne umutlar bağlanmıştı oysa üstümüze yarı yolda atacağımızı bilmeden.Hayat böyle işte;renkli rüyalar,büyüdükçe kabusa dönüyotlar ve biz dönüp "anne bak büyüdüm,adam oldum mu bilmiyorum ama çok güzel yalnız oldum" bile diyemiyoruz. Kısa sözlerle dolu ve bazende hikaye tadı alarak okuduğumgüzel bir kitap oldu.Alıntı yapılacak o kadar cümle var ki kitabı buraya yazmam gerekir adeta.. 
Sen Kim Köpek
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.