Her güne neredeyse bir başka mevsimin düştüğü, bir an bile dalgınlığa gelmez bir yaşamın hüküm sürdüğü, pek çok insanın gömülecek bir parça toprak uğruna çalıştığı, yaşayanların hep soğuktan şikayet ettiği ama aslında dünyanın çoktan ısındığı, göçlerin adeta yerden göğe olduğu, sadece güruhların değil dillerinde göç ettiği, kelimelerin birleştiği bir dünyada geçiyor Gözler Kanatlar Çiçekler Kuyruklar'ın hikayesi.
Luçe ve Kara hikayenin baş kahramanları ...
Dünyanın gözyaşlarının söküldüğü, ölümün olağan, doğumun nadir görüldüğü bir coğrafyada masmavi bir volkanda köklenen Luçe ile terk edildiği Yuva'da küçük yaşına rağmen mücadeleci ve sınır tanımaz ruhunun sesini dinleyip özgürlüğe koşan Kara.
Deniz Gezgin Ahraz ve Yerkabuğu'ndan sonra Gelişigüzelleri, ipekkuyrukluları, yaprakları damla damla terleyen ağaçları, mavi volkanı, dünyanın gözyaşlarını yüklemek üzere canları pahasına, hastalanmayı göze alarak oyuklarda çalışan insanları, Yuva'lara terk edilmiş çocukları Kara ve Luçe ile her şeyin sudan yürüdüğü zamanlara götürüyor Gözler Kanatlar Çiçekler Kuyruklar'da okuyucusunu, aslında bir romana değil hayal gücünüzü zorlamak zorunda kalacağınız bir masala davet ediyor. Mahvettiğimiz doğanın, üzerinde yaşadığımız halde ona hunharca davrandığınmız dünyanın, insan hayatının ve emeğinin sisteme köle edilişini anlatıyor masalsı bir dille.
Gözler Kanatlar Çiçekler Kuyruklar'da Deniz Gezgin yine Ahraz'ı okuduğumda hayran kaldığım kalemini konuşturmuş, bambaşka bir dünya yaratmış. Ahraz her ne kadar benim gönlümün efendisi bir Deniz Gezgin kitabı olarak her daim yerini koruyacak olsa da bu kitabını da keyifle okudum yazarın. Ancak Deniz Gezgin'i henüz okumamış olanlar için naçizane tavsiyem Ahraz'la yazarla tanışmaları olur. O tadı aldıktan sonra zaten ne yazsa okuyacağınız yazarlar arasına girer kendisi.
Keyifle okunsun....
