Öncelikle yazıma beni bu zarif ve nükteli kitapla buluşturan sevgili
leylünehar çiçeğime teşekkür ederek başlamayı uygun görüyorum:) teşekkürler efenim...
Yani baştan sonra benim haz aldığım bir üslup ve fikirsel yakınlık duyduğum bir tarza sahipti kitap diyemem.Fakat bazı cümleler gerçekten alınıp yürek tahtına oturtulası incelikte...
Biraz nevrotik bir seviş tarzı var şairin inkar edemem fakat okurken bazen de "vay beee bir insan ne kadar da güzel sevilir" deyiveriyorsuz yarım bir tebessümle:))
Sanıyorum ki bu kitap yoğun bir ayrılık ve aşk girdabına düşmüş bir yürekte daha fazla anlam kazanabilir.O kopuşlar, unutuşlar ve tabi ki asla unutulamayışlar oldukça etkili işlenmiş Oğuzcan'ın gergefinde.
Özetle okuyun hislenin hisseddin efendim