Yaşayarak yazılanlar okuyunca hissedilir, hiçbir kelime boşa kullamılmadığı gib okurda havada da kalmaz. Zaten romanlarda da bu böyle değil midir, gerçek hayattan uyarlananlar hep daha çok yer tutar okurda. Aslında herkesin hayatı bir romandır, bende bu sevda seline kapılmadan önce bir roman yazıyordum tamamlamak üzereydim isminin de "Leylek Kokusunda" olmasını istiyordum bir nevi Şeker Portakalı gibi olacaktı. Lakin şimdi bir roman yazacak olsam ismi "Derdûm-i Derda'm" olur ilk cümlesi de " Nur içinde yat kalbim ben katilimi çok sevdim" olurdu...Ben yazarken bile içinden çıkamam okur ne yapsın...