"Anlamadığımız bir konuyu sınıfta parmak kaldırarak ikinci bir kez sorduğumuzda, sil baştan anlatılanları yine de anlamadığımız halde çoğunlukla anlıyormuş gibi başımızı sallayıp "nato kafa nato mermer" veya "başöğretmen"imizin bizi sıkça damgalandığı "Allah'ın otuzaltıncı şeddeli eşeği" durumuna düşmemek için susuyorduk."(S.196) Zanaat ve ticaret konularına bu denli hakim olan Ermenilerin bu topraklardan nasıl yok oldugunu merak etmişimdir. Evet Eylül olayları gibi ülkenin altının üstüne getirildiği zamanlar oldu ve bu insanlar yavaş yavaş ülkeden gittiler ama ya öncesi nasıldı? Hatay'da Vakifli köyü ve Musa Ağacı'nin oldugu Hidirbey köyü dipdibe. Kimse kimseyle husumetli değil ve herkes kendi inancına göre yaşıyor. Peki neden bu ülkede kalan tek Ermeni köyü Vakifli oldu? Migirdic Margosyan, Diyarbakır Ermenileri ve anadilini öğrenme sevdasıyla geldigi İstanbul hayatını, burada okudugu okulu ve Ermeni eşrafını nakış nakış işleyerek anlatmış. Diyarbakir şivesi oyle guzel, esprili yazılmış ki okurken ister istemez sesli okuma isteği uyandırıyor. Ayfer Tunc'un Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek kitabı tadında bir eser okudugumu söylemem lazım. Bazen insana şunu sorduruyor; "Ya tüm bunlardan bana ne ki?". Gerci bu duygu az çok biyografik/otobiyografik eserlerde ara ara hissedilebiliyor. Yine de sevdim diyebileceğim bir kitaptı. Beğeni düzeyimin çok çok farklı bir noktaya evrildigi şu zamanlar için fena sayilmazdi. Keyifli okumalar dilerim.

Tespih TaneleriMıgırdiç Margosyan · Aras Yayıncılık · 2000192 okunma

·

136 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Öylesine bir okur