Pelaka kocası ile birlikte Rusya'da yaşayan bir kadındır. Kocası fabrikada çalışan ve diğer erkekler gibi işten gelip içen ve sonra karısını döven Mihaildir. Bu durum çok yaygındır ve kadınlar sadece kocalarına hizmet için vardırlar. Bir de çocuk bakmak tabii. Paleke ve Mihail in Pavel adında bir oğulları vardır. Pavel babasının davranışlarını gözeten ve onun gibi düşünen bir çocuktur. Babası ölünce de annesine ilk başlarda kötü davranmış fakat fabrikaya gidince değişmeye başlamıştır. Annesi çocuğundaki değişimleri fark etmişti. Pavel her gün değişik kitaplar okuyor ve git gide sessiz bir çocuk haline geliyordu. Annesi ona ne okuduğunu sorduğunda yasaklı kitaplar diyor ve yalnız kalmak istediğini vurguluyordu.
Fabrikada patronlar işçilere çok kötü davranırdı. Hep daha fazla çalışırlar fakat karşılığını hiç alamazlardı. Aldıkları ücret çok az çalışma koşulları ise çok ağırdı. Pavel bunların farkındaydı ve onun gibi düşünen bir kaç arkadaşı daha vardı. Bir gün annesi merak etti ve ona düşüncelerini sordu. Pavel ona her şeyi anlattı. İşçilerin şartlarından, özgürlükten ve adaletten bahsetti. Bir kaç gün içinde eve arkadaşlarının geleceğini ve artık burada toplanacaklarını bildirdi. Ana ilk başlarda gelenlere pek ısınamadı ama daha sonra onları dinledikçe hepsine kanı ısındı hatta Andre’yi oğlu gibi sevmeye başladı.
Pavel ve arkadaşları fabrikadaki işçilere bildiri yayınlamaya başladılar. Yavaş yavaş herkes konuyu fark ediyordu. İşçiler aralarında konuşuyor ve koşullardan, haksızlıklardan bahsediyorlardı. Fakat jandarmalar bunları duydu ve ev baskınları başladı. Pavel'in evlerinde toplandıkları bir akşam baskın oldu ve bir kaç kişi tutuklandı. 1 Mayıs günü ise her şeyin başlangıcı olmuştu. O gün Pavel en önde bayrak taşıyordu ve halkı yanlarında istiyordu. Fakat polis ve jandarmaları gören işçiler kaçmaya başladılar. Pavel ve dört arkadaşı ise tek başlarına direndiler. Hepsi hapse atıldı. O günden sonra ana Pavel'in yaptığı ve yapmak istediği her şeyin başına geçti. İşçilere bildiriler dağıttı, gizli gizli gazete ve yasaklı kitap dağıttı. Her gün farklı yerlere gitti başka insanlarla tanıştı ve herkesi kendine hayran bıraktı. Artık herkes Pavel'in annesini tanıyordu.
Aradan yedi ay geçmiş ve artık herkes her şeyi biliyordu. Köylüler bile gazete ve kitaplardan olması gerekenleri ve ne kadar soyulduklarını anlamışlardı. Ana hep onlara kitaplar taşıyordu. Oğlunun mahkeme günü geldi ve Pavel çok güzel bir savunma yaptı fakat sonları beklenilen gibi Sibirya'ya sürgündü. Hakimin kararını kimse doğru bulmuyordu fakat yapacak bir şey yoktu. Ana o gün hemen oğlunun konuşma metnini Nikolay adında bir dostundan bildiri haline getirmesini istedi. Bunu tüm köylere yayacaktı. Trenle Moskova'ya gidecekti. Trene bindiğinde takip edildiğini anladı. Kaçmayı düşündü fakat adamlar aniden ona doğru gelmeye başladılar. Ana birden bavulunu açtı ve tüm bildirileri etrafa saçtı, insanların ellerine tutuşturdu. Bir yandan da onlara durumun ne kadar kötü olduğunu, artık herkesin başkaldırması gerektiğini, işçilerin ve köylülerinde haklarının olduğunu anlatıyordu. Birden birçok insan etrafını sarıp onu dinlemeye başladılar ama jandarmalar hemen kadını yakalamışlardı ve onu dövmeye başladılar. Her ağzından çıkan bir lafa karşılık yumruk ve tekme atıyorlardı. En sonunda ana yerlerde sürüklendi. Bir jandarmanın attığı son tekmeyle de son nefesini verdi. Son sözü ise "Sizi zavallılar. " oldu. 
Maksim Gorki
·
675 görüntüleme
Bu kitapta inan agladim, o derece etkiledi…
Az da olsa bir kopya var incelemede🙏
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.