Herakleitos'a göre -> kötülük evrensel uyuma katkıda bulunur.
Leukippos ve Demokritos için olduğu kadar Pythagoras için de kötülük-> rastlantıya bağlıdır, o yüzden ceza konusu olamaz.
Sokrates'e göre-> ise kötülük bilgisizlikten kaynaklanır ve kendi kendisinin cezasıdır.
Aristoteles daha radikaldir-> Bireyin ölümü nihai olduğu için öteki dünya da bir cehennemin olması mümkün değildir. İnsan bu hayatta yanlış değerlere bağlanarak kendi mutsuzluğunu kendisi yaratır.
Epikuros'a göre -> tannlar insanlarla ilgilenmediği için yargılanma diye bir şey yoktur.
Stoacılar da benzer şekilde düşünür: Seneca gibi bazı Stoacılar ölülerin doğmamış olanlarla aynı koşula yani hiçliğe geri kavuşacakları görüşünü savunur.
Cicero için ise-> öteki dünya ozanların masallarından ibarettir; tek seçenek, mutlu bir sonsuzluk ile hiçlik arasındadır."