Önceden üzüldüğümde yanağımdan akan gözyaşımda dostumun yansıması olurdu. Dinlenirdim.
Şimdi çok uzaktalar. Yanaklarım ıslak.
Gözümde pencereden yansıyan gece var. Gözyaşımın çoğu içimde.
Beklentim yok kimseden, sitemim de yok kimseye.
Durum değerlendirmesi bu.
Kırdığım tek bir kalp olmasın diye çabalarken "basitce" kırılmalar yaşıyorum.
Empatiden, teşekkür etmekten, özür dilemekten yoksun gün bitiyorum bazen.
Yalnız kalmak, yanlışta kalmaktan iyi diyorum.
Boşver.
Her gece uyumadan evvel binlerce mum yakıyorum kalbimde. Hepsi umudun tanımı. Diğer gün yattığımda bazen hiçbiri kalmıyor, sönüyor ya da söndürülüyor. Olsun, ben yine yakıyorum.
Aydınlacak bir gün biliyorum.
Bunu unutma.
-Kendime not
#kalemimden