"koridor karanlıktı; lambanın yanında duruyorlardı. bir dakika birbirlerini sessizce seyrettiler. razumihin hayatı boyunca hatırlayacaktı bu ânı. raskolnikov'un alev alec ve dimdik bakışı her an daha da güçleniyordu sanki, ruhuna, bilincine yerleşiyordu. birden razumihin irkildi. aralarında tuhaf bir şey yaşandı... bir fikir geçti, sanki bir ima; korkunç, benzersiz bir şey birden iki taraf da anladı.. razumihin ölü gibi bembeyaz oldu. 'anlıyor musun artık?' dedi birden raskolnikov hastalıklı bir şekilde çarpılmış yüzle. 'dön, yanlarına git,' dedi birden ve hızla dönüp binadan dışarı çıktı. artık o gece pulheriya aleksandrovna'nın yanında ne olduğunu, razumihin'in onların yanına nasıl döndüğünü, onları nasıl teselli ettiğini, nasıl rodya'yı hasta olduğu için dinlenmeye bıraktığı gerektiğini söyleyerek nasıl yalan söylediğini, onun çok sarılmış olduğunu, onu sinirlendirmemek gerektiğini söylediğini; kendisinin, razumihin'in onun peşinden gideceğini, iyi doktora bif konsültasyona götüreceğini nasıl söylediğini anlatamayacağım... kısacası, o geceden sonra razumihin onların oğlu ve kardeşi oldu."
·
34 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.