Azil, delilik ve dahilik arasındaki o ince çizgide bir cambaz olmuş Asil’i anlatan, tek bir sıfata sığdırılmayı hak etmese de, uç nokta bir kitap. Asil, başarısız bir cambaz olmuş ve zihin kemiklerini kırmıştır. Dahilik ve delilik arasındaki o ince çizgi, farktır. Dahiliğin sınırıdır o çizgi, ancak Asil’in bir sınırı yoktur. Kitapta uç nokta, gerçekçi olmayan olaylar yer alsa da, sorumlusu Hakan Günday değil, Asil’dir. Bir romandan beklenilen gerçeğe yakınlık olsa da, bu romanın sizi kapanına olağanüstülüğü ile yakaladığına şahit olacaksınız. Asil, kendi içindeki o çukura henüz çok küçükken göç etmiş bir karakter. ‘’Varılabilecek en son nokta, bir noktaya dönüşmektir.’’ Asil, bakış açısının genişliğine, zihninin doruklarına kapılmış ve kendini bu genişlikte, bu dorukta bir nokta olarak görebilmiştir. Yaşıtlarından her daim farklı davranarak büyümüş bir çocuk, sebebiyse kendinden daha fazlasını gören gözleri. Asil’in kendi içinde yuvarlanışı, içindeki çukura kendini bırakması aklıma bir tek sözü getiriyor: ‘’Uçurumdan kurtulmanın tek yolu ona bakmak, derinliğini ölçmek ve kendini o boşluğa bırakmaktır.’’ Asil o derinliği ölçmüş ve diğerleri gibi olamayacağını görmüş, sokakta yürürken pencerelerine baktığı evlerde bulunan insanlar gibi olamayacağını bilen ve farkındalığını, bilincini sırtlanan, altında da ezilen bir karakter. Bazı insanlar uçmak için, bazılarıysa köklerini salmak için yaşar. Asil göğe değil de, dünyanın çekirdeğine göz koymuş biridir. Zihninin sunduğu her bir düşünceyi, her bir meyveyi paylaşmaya karar veren bu adam, yasak elmalarını kelimelerin örüntüsüne gizler. Yazdığı kitaplar, yalnızlığının eseridir. Her şey ve herkese uzaklaşmıştır Asil, görünmezmişçesine, tanrıymışçasına. Tanrı’dan rol çalan bu adam, kalemini Tanrı’nın mürekkebine batırmayı dener ve bildiklerini yazar. Gerçeklikleri, kuralları, kaynakları yazar. İnsanı. Ve özü. Asil, özün peşindedir aslında. Onu bulacak ve hücreymiş gibi içine girip, sadık kalacaktır. Kuralları tanımak onu yaşatmamaktadır. Onun yaşanmışlıkları olmayacaktır, çünkü insanın özünü iyi tanır ve neyin neye sonuç vereceğini bilerek, durur. O, yaşamayı değil, yaratmayı seçmiştir. Harcadığı hayatının kefareti yazdığı kitaplarda yaşattıklarıdır. Asil’in yazdığı kitapları andıran bir başka söz ise ‘’Yaktığın her mum, verir bir gölgeye doğum.’’ oldu benim için. Kendini ‘anlamaya’ adamış bir adam. Zihnindekilerle ne yapacağını şaşırmış, üretmeye karar vermiş, onlarla beraber harf harf tükenmiş bir adam. Kendi kalemindeki dipsiz kovuktan ölü doğmuştur. ''Sonsuza kadar yaşamak istiyorsan, ilk adım olarak ölmek zorundasın.'' Eğer kafa dağıtmak veya zaman geçirmek istemek yerine zihninizi çalıştırmayı istediğiniz bir dönemde iseniz, sabrederek, anlayarak okumanızı önereceğim bir kitap. Günday’ın ‘’AZ’’ isimli kitabını da okumuş biri olarak, yazar hakkında şunu söyleyebilirim ki, yazdığı kitapların sayfalarına zihin tohumlarını bırakıyor. Okuyunuz…

AzilHakan Günday · Doğan Kitap · 20249,1bin okunma

··

108 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.