Gönderi

Kemancı
Sonra kafamın içinde, kendi şiirimdeki Argos'lu Cleothemes'in savaşın adaletini savunduğu o olağanüstü dizeleri tekrar ettim. Evet, evet, diye düşündüm kendi kendime, şimdi meydanın ortasına atlasam ve bu dizeleri okusam, hayır, şiirin tamamını onların önünde canlandırsam, şairi de palyaçoyu alkışladıları gibi alkışlarlar mıydı? Hayır! Beni yuhalarlardı, bana bunak ya da deli derlerdi. O zaman bu neyi gösterirdi? Sizin sevginizi mi yoksa onların duygusuzluğunu mu? Belki ikisini de; ama şüphesiz ilkini. Ama neden hayıflanıyoruz ki? Bir soytarının hayranlarından hayranlık mı bekliyorsunuz? Atinalının sözünü hatırlayın; meydanda insanlar bağırıp çağırıp onu alkışladığında, fısıldayarak arkadaşına sormuş: gülünç bir şey mi söyledim?
Sayfa 153Kitabı okudu
·
117 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.